Ze względu na różnorodność materiałową (kocioł na paliwo stałe: stal czarna, kocioł gazowy: stal szlachetna – nikiel, chrom, instalacja: ochrona antydyfuzyjna z aluminium, grzejniki: miedź, zawory i inne elementy instalacji: mosiądz – miedź, cynk, cyna, ołów itd.) wodę instalacyjną charakteryzuje bogaty skład chemiczny. W związku z tym, w cyklicznie podgrzewanej i studzonej wodzie powstaje tlen, a także inne gazy. Pęcherzyki powietrza, oprócz obniżenia sprawności i trwałości instalacji, powodują efekty akustyczne. Należy zatem odpowietrzyć instalację. W pierwszym sezonie grzewczym odpowietrzanie powinno być wykonywane dosyć często i systematycznie, później sporadycznie, np. przy przeglądach okresowych lub po uzupełnieniu (dobiciu) wody, remontach itp.
Powodem ciągłego zapowietrzania się instalacji zamkniętej są najczęściej:
- błędy przy budowie instalacji z kotłem stałopaliwowym;
- podłączenie kotła z jednej strony, co powoduje powstanie „martwej” części płaszcza wodnego, a co za tym idzie możliwości tworzenia się poduszki powietrza, która jest stopniowo uwalniana do wody w instalacji, taki sposób podłączenia powoduje również przegrzewanie jednej strony kotła, przez co powstają pęcherzyki powietrza przy ściankach (temperatura powyżej 85° C), tzw. gazowanie wody. Optymalne jest zatem krzyżowe podłączenie kotła na paliwo stałe, czyli podłączenie zasilania i powrotu po przekątnych. W kotłach uznanych producentów prawidłowy przepływ wody wewnątrz kotła i jego odpowietrzenie zapewnia konstrukcja kotła;
- błędy użytkowania – zbyt wysoka temperatura eksploatacji kotła – powyżej 85° C (patrz powyżej);
- za wysoko ustawiona temperatura włączenia pompy obiegowej (patrz powyżej);
- za małe średnice rur zaraz za kotłem (patrz powyżej);
- brak zastosowania separatora powietrza;
- błędy przy prowadzeniu rur, brak spadków, stopniowania średnic, wykonanie syfonów itd.;
- błędy przy napełnianiu instalacji – zbyt szybkie nabicie instalacji powodujące turbulentny, zaburzony wpływ wody, bez wypchnięcia powietrza przez odpowietrzniki;
- brak płukania wstępnego instalacji – ważne szczególnie przy instalacjach lutowanych lub spawanych;
- brak regulacji hydraulicznej instalacji;
- w przypadku instalacji otwartej – dodatkowo – przyczyną może być za małe naczynie wzbiorcze układu otwartego (wysysanie wody z grzejników zamontowanych wyżej podczas studzenia instalacji) lub naczynie wzbiorcze o zbyt dużym lustrze wody (swobodny dostęp powietrza do wody w instalacji).
ZASADY PRAWIDŁOWEGO URUCHAMIANIA NOWEJ INSTALACJI
1. Powolne napełnienie instalacji przy popuszczonych odpowietrznikach, aby zapewnić wypchnięcie powietrza. Przyłącze wodociągowe i instalacja c.o. powinny być wyposażone w sprawny filtr siatkowy lub filtr lepszej klasy. Brak takich filtrów skutkuje utratą gwarancji na grzejniki (a także pompy, armaturę c.o. i armaturę wodną, np. krany, baterie, panele prysznicowe).
2. Uruchomienie instalacji na 2-3 godziny.
3. Zatrzymanie instalacji na co najmniej 3 godziny, odpowietrzenie wstępne (pytanie 13 – http://www.regulus.com.pl/faq/grzejniki-scienne-0 )
4. Powolne uzupełnienia ciśnienia, kontrola szczelności.
5. Uruchomienie instalacji, regulacja instalacji na ciepło, wstępna regulacja hydrauliczna: http://www.regulus.com.pl/news/regulacja-hydrauliczna-instalacji-co
6. Po zatrzymaniu kotła spuszczenie całej wody, najlepiej nieco letniej. Ponowne powtórzenie kroków 1-6 z ewentualną korektą regulacji (nastaw) z p. 5 – czynność powtarzamy tak długo, aż spuszczana woda będzie czysta, instalację płuczemy minimum dwukrotnie.
7. Powtórzenie kroków 1-6.
8. Po nagrzaniu budynku regulacja hydrauliczna na ciepło w ramach potrzeb jak w p.5
9. Odpowietrzenie instalacji w razie potrzeby podczas sezonu grzewczego.
Przy płukaniu instalacji starej – płukanie wykonuje się pojedynczymi sekcjami (grzejnikami) na tzw. przelew, na końcu płucząc kocioł. Należy zwrócić uwagę na ochronę pompy.
Porady przy częstym zapowietrzaniu instalacji (po pierwszym sezonie grzewczym)
1. Skontrolować, czy przy każdym uzupełnianiu wody przez przyłącze, do sieci wodociągowej (najczęściej za pomocą węża elastycznego) nie wtłaczane jest powietrze, znajdujące się w wężu – zabezpieczyć wąż przed zapowietrzaniem lub każdorazowo napełnić go wodą przez nabijaniem zładu.
2. Do instalacji wlać inhibitor w postaci odpowiedniego płynu (np. firmy Ferdom).